Açıklama

Hıristiyanların dördüncü yüzyıl başlarında, tüm Roma İmparatorluğu’nda uğradığı son büyük zu-lüm sırasında Sicilya’daki Hıristiyan mahkumlardan biri yargılanıyordu. Suçu, İncil’in ilk dört bölümüne sahip olmasıydı.
“Bunlar nereden geldi?” diye sordu yargıç, kitapları göstererek; “Evinden mi getirdin?”
“Benim evim yok, Rabbim İsa’nın bildiği gibi” diye yanıtladı mahkum.
Yargıç tekrar kitapları işaret ederek, “Al, oku!” dedi.
Mahkum okumaya başladı:
“…Ne mutlu doğruluk uğruna zulüm görenlere! Çünkü Göklerin Egemenliği onlarındır.”
Başka bir sayfayı çevirip okumaya devam etti:
“Ardımdan gelmek isteyen kendini inkâr etsin, çarmıhını yüklenip beni izlesin.”
Bu kadarı da fazlaydı; yargıç daha fazla dayanamadı; bir el işaretiyle mahkumu cellatlara teslim etti.